Zo ben je in Prutz…. en zo verlaat je het weer. Na een prettig verblijf op de camping van het dorpje Prutz ( dat verder niet zo heel veel voorstelt) zetten we onze fietstocht voort, maar niet nadat we onze bidons gevuld hebben bij de lokaal beroemde bron van het dorp die geneeskrachtig water geeft. Handig toch?

De fietsreis brengt ons vandaag naar Imst, een middelgroot plaatsje in Tirol. We hebben aardige herinneringen aan Imst, waar we maar liefst 36 jaar geleden met de familie van Petra een weekje wintersport doorbrachten. Da’s al heel lang geleden, en we herkennen eerlijk gezegd niets meer van die tijd.

De Inn wordt groter

Uiteraard volgen we ook vandaag weer de Inn, die inmiddels steeds meer op een echte rivier is gaan lijken. Ten opzichte van de bron bij St. Moritz is de rivier veel breder geworden en heeft het water al lange tijd een merkwaardige melkachtige kleur, waarschijnlijk ontstaan door het omwoelen van de rivierbodem door de onstuimige stroming.

Vrij kort na het vertrek uit Prutz worden we een spannend landweggetje met heuvels en smalle bochten opgestuurd dat ons vooral door de bossen leidt. Het valt op dat het voor zo’n klein en smal weggetje opmerkelijk druk is met tegenliggers. Verderop zien we de oorzaak van dat alles: de grote weg is wegens werkzaamheden afgesloten, alle verkeer moet het piepweggetje op. 

Fietspech

Precies op dat punt meldt Petra ook dat haar fiets kuren vertoont. De achterrem lijkt niet meer te werken. Al snel ontdekt René de oorzaak: de remcilinder van het hydraulische systeem is kapot, de remvloeistof komt bij elke remactie naar buiten zetten. Oei…. Daar moet in dit heuvelachtige landschap wat aan gebeuren, een fiets zonder goede rem is gevaarlijk. We besluiten direct op zoek te gaan naar een fietshersteller. De eerstvolgende grote plaats is Landeck, en jammer genoeg komen we daar geen fietshersteller tegen. Opmerkelijk voor zo’n relatief grote plaats…. 🤔Dan maar wachten tot we in Imst zijn.  De weg daar naar toe is gelukkig niet al te heuvelachtig.

Daar aangekomen willen we eerst een camping scoren. Er zijn er twee in Imst. We besluiten de op papier leukste optie te kiezen en bedenken dat het een goed idee is om een extra nacht te boeken. We hebben tenslotte nog geen rustdag gehad, en het geeft ons tijd om de fiets te laten herstellen. Aangekomen ziet de camping er niet gek uit, het betreft een klein terrein met enkele aantrekkelijke schaduwplaatsen. Jammer genoeg is de eigenaar er niet, we moeten ruim een uur wachten. Ondertussen kiezen we alvast een geschikt plekje uit en leggen de doorweekte tent en grondzeil in de zon te drogen terwijl we een broodje eten. 

Niet welkom

Ha, daar is de eigenaar! De oude baas stelt ons teleur, alle lege plekken zijn al gereserveerd, er is nog maar 1 plekje voor 2 nachten  en dat gaat hij ons aanwijzen. We worden door hem de absolute pishoek van de camping ingestuurd; Nee dank u hartelijk, daar gaan we niet 2 dagen staan. Doe ons dan maar de een betere plek voor 1 nacht. Plotseling meldt de oude chagrijn dat alle plekken zelfs voor 1 nacht niet eens beschikbaar zijn. De boodschap is duidelijk: deze eikel wil ons geen plekje geven en gokt liever op een caravan die meer oplevert. We pakken onze spullen weer in en verlaten deze grafkuil, dan maar kijken of de 2e camping in Imst ons fatsoenlijk wil helpen. En dat blijkt het geval. We krijgen een keurig plekje met mooi uitzicht, de eigenaar levert ons zelfs een verlengsnoer voor stroom, kortom: helemaal goed 😊 

De vervolgstap is een fietshersteller te vinden. De eerste zaak blijkt gesloten vanwege de lunch. Een medewerker die, op weg naar zijn pauze, de winkel net verlaat wil ons wel te woord staan. Een velgrem? Nee, daar doen ze niets mee. Zal moeilijk worden in Oostenrijk. Vrijwel elke fiets heeft schijfremmen. Door naar de 2e winkel. In het Bikepalast worden we vriendelijk te woord gestaan. De mecanicien van de zaak wordt erbij gehaald. Ah, velgremmen? Kansloos, kunnen we niets mee. Door naar de 3e en laatste zaak van het dorp. Een reuzegrote Intersport met eigen reparatieafdeling. Opnieuw een en al vriendelijkheid. En opnieuw: Geen onderdelen beschikbaar voor dit type remsysteem.

Tijdelijke oplossing

Oei, wat nu? De sleutelaar besluit in ieder geval het remsysteem weer bij te vullen met olie. Het leeglopen van het systeem duurde tenslotte enkele fietsdagen, wellicht dat we met een gevuld systeem weer enkele dagen verder komen. En zo verlaten we enigszins tevreden deze winkel. Complimenten voor alle fietsherstellers die direct klaar staan om een vakantiefietser in nood terwille te zijn!

En zo valt de avond over alweer een fietsdag tussen de bergen. Het parcours was mooi, het einde enigszins rommelig door de fietstrammelant. En ‘s avonds begint het zachtjes te regenen. Hola, de eerste regen sinds langere tijd! We eten een pizza bij de lokale Italiaan ( die gehuld in lederhose zelf het meeste bier van de zaak drinkt) en duiken bijtijds ons bedje in. Morgen verder!

Afstand:40km, totaal 326km.