Vandaag gaan we Zwitserland verlaten. Na een klein weekje fietsen in dit Alpenland zullen we via het meest zuidelijke puntje van Zwitserland de grens overstappen naar buurland Frankrijk. Eerst nog een handvol kilometertjes maken om Genève te verlaten. Een leuke en bruisende stad trouwens, zo hebben we ondervonden. Maar nu is het tijd om door te reizen!

We hebben besloten om vandaag de warmte enigszins voor te blijven door weer wat vroeger op te staan. Na een goed ontbijt slepen we onze fietsen uit de kelder van hotel Terminus en laden op de stoep onze tassen op. Vervolgens rijden we het centrum van Genève door, op zoek naar de routebordjes van de ViaRhona. Toch wel bijzonder om op zondagmorgen vroeg door een verstild stadscentrum te rijden, dezelfde plek waar je gisteravond nog over de hoofden kon lopen. Al snel vinden we onze routebordjes en kunnen gaan karren.

Het is nog wel een dingetje om in grotere steden het zicht te blijven houden op de fietsbordjes. In Basel en Lausanne ondervonden we er al wat gedoe mee, en ook in Genève gaat het tot 2 keer toe fout. Maar zodra we de buitenwijken verlaten is alles een stuk beter te volgen en rijden we probleemloos de Viarhona langs. Heerlijk rustig tuffen we van dorpje naar dorpje. 

Labra neemt een duik

Ondertussen neemt de temperatuur heel snel toe, en na een redelijk pittige klim komen we badend in het zweet bij het laatste dorpje voor de grens aan. We besluiten onze laatste Zwitserse Francs uit te geven aan de lokale bakker. Terwijl Petra binnen wat gaat bestellen neemt René plaats op het terras, alwaar ook 3 mannen in het gezelschap van een groot uitgevallen chocoladebruine labrador schaduw zoeken. René’s oog valt op een klein fonteintje aan de overkant van de straat met heerlijk koel water.  Zalig om even je hoofd onder te steken voor wat verkoeling. Maar terwijl hij dat doet trekt de labrador een niet te stuiten sprint aan en klapt in één keer gestrekt in het fonteintje. De hond en René doorweekt. Grote hilariteit op het terras, Labra was even aan de aandacht van het baasje ontsnapt en pakte zijn kans ?

Fietsen door de kloof

Na het hilarische waterballet pakken we de fiets weer op en passeren de grens. Kort daarna komt de Rhône daadwerkelijk in beeld. Een fraai gezicht. De heuvels worden nu echte bergen in een gebied dat de naam ‘Vuache’ draagt. En met het middelgebergte neemt ook de zwaarte van de rit toe. Met de brandende zon op onze bol stijgen we direct na het plaatsje Vulbens ruim 5 kilometer lang in een soort kloof die spectaculaire uitzichten biedt. Het fietsen is zwaar in deze warmte, maar de omgeving maakt alles goed. Foto’s zeggen meer dan woorden!

Een dagje langer

Nadat we de top bereikt hebben , met in de schaduw een fijne “picknick met uitzicht” te hebben gedaan, volgt de rit naar het Rhônedal.

En waar het zwoegen was om de top te bereiken, daar is het freewheelen naar de rivier. Tegen een uur of drie rollen we camping Le Nant Matraz in het plaatsje Seyssel op. Van tevoren waren we enigszins sceptisch over deze camping vanwege negatieve kritieken op de website camping-frankrijk.nl . Maar die blijken ongegrond. We treffen een knusse, kleine camping aan met lekkere schaduwplekken, een keurig zwembad en een heerlijk terras aan de Rhône. En dat alles voor de helft van de prijs die we in Zwitserland gewend waren te betalen. Voor ons is het besluit direct genomen: Een extra nacht bijboooooooeken!! 

Zo kunnen we morgen ff lekker luieren bij de rivier, het dorpje Seyssel bekijken, de was doen ( na een week ontstaan er authentieke vakantiegeuren in de kledingkast ?) en een boekje lezen. Vanwege de voorspelde warmte (36 graden) geen verkeerde keuze, even pas op de plaats!

En dat was Zwitserland

En zo nemen we afscheid van Zwitserland. De reis was afwisselend, en heel goed te doen. Het weer werkte mee, de campings waren goed om te verblijven en het landschap mooi. Als er dan toch nog een minpuntje genoemd moet worden, dan is het toch wel het prijsniveau. De Zwitsers weten wel raad met (vooral) de prijzen van levensonderhoud. 

Laten we in stijl en op authentieke wijze afscheid nemen van dit Alpenland met een geluidsopname die ik onderweg heb gemaakt bij een druk bevolkt weiland. Op de foto staat Bertha 24 (?), een van de veroorzaaksters van al deze geluiden.