Na een relatief korte nacht (het Nederlands Elftal moest tenslotte verlengen) gaan we ons melden bij het loket voor de uitgifte van het ontbijt. Deze vorm van voedseldistributie in de jeugdherberg van Geműnd doet denken aan voorbije tijden in de Duitse historie. Nadat we het dienblad met een exact afgemeten hoeveelheid voedsel soldaat hebben gemaakt wordt het tijd om op de fiets te stappen.

Buiten is het droog maar wel zwaar bewolkt terwijl de mistbanken bijna tot op straatniveau hangen.

Bandenpech

Nadat we langs de fietsenmaker zijn getoerd voor wat lucht in de banden + een nieuwe pomp vervolgen wij onze weg. Vandaag staan ons eerst zo’n 30 kilometers aan stijgende weg te wachten. Vanaf Dahlem kunnen we dan een riante, langdurige afdaling gaan inzetten naar Gerolstein. Dahlem zullen we echter niet halen. Tijdens een heftige stijging van 11% gedurende 1 kilometer hoort René onheilspellende geluiden van zijn voorwiel af komen. Na een check blijkt het onmogelijke toch waar: Net als gisteren met de achterband heeft vandaag ook de voorband het op de zijwand begeven. De binnenband puilt vervaarlijk naar buiten. Verder fietsen zal zeker niet goed komen.

image

We struinen Internet af naar beschikbare rijwielherstellers maar die zijn heel dun gezaaid in de Eifel. Na rijp beraad is de enige optie om voor de trein te kiezen; deze zal ons naar Birresborn brengen waar een fahrradwerkstatt zit. Daar aangekomen zit een nieuwe band binnen enkele momenten om het wiel, waarna we de reis kunnen vervolgen.

Prikkende hommels

Door het onverwachte treinritje werd Gerolstein al gepasseerd en lopen we een deel van de welverdiende afdaling mis. Dahlem vormt het hoogste punt van de Nord-Eifel, vanaf daar is het downhill naar Trier en de Moesel. We starten nu iets voorbij Gerolstein en besluiten 20 km door te fietsen naar Kyllburg. De zon breekt eindelijk door en het landschap lacht ons tegemoet als we makkelijk naar beneden suizen. Dit geluksmoment mag echter niet heel lang duren. Op het fietspad botst een insect (hommel? wesp?) in René’s gezicht dat direct een steek in zijn onderlip achterlaat. Deze zwelt behoorlijk op en doet op het moment van schrijven nog steeds vervelend pijn.


Denk echter niet dat de dag dus niet leuk was. We hebben lekker weer, het fietsen gaat verder makkelijk en we staan op een erg leuke camping in het schilderachtige plaatsje Kyllburg. Hier hebben we, ook om buurman Bert Smit te plezieren, wederom een vernieuwende vorm van overnachten weten aan te boren. Het betreft een door de campingeigenaar zelf gebouwde trekkershut, grotendeels gerealiseerd van oude caravanonderdelen. Binnen zijn 2 bedden te vinden, that’s all. Maar ideaal voor 2 vermoeide fietsers, die zich zo direct gaan laven aan het terras. Vakantie is leuk!

Dagafstand 54 km
Totaal 480 km