Vandaag passeren wij de grens en karren daarmee Duitschland binnen. Al vrij snel achter Bourtange, het vestingstadje waar we de afgelopen nacht kampeerden, is de buiten gebruik gestelde slagboom van de voormalige grensovergang te vinden. Tijd voor een plaatje!

Das war einmal……

Hier sluiten we dus het Nederlandse deel van de Hanzeroute mee af. Het lange stuk van de route dat nu nog voor ons ligt bevindt zich volledig in Duitsland, dus we zullen geen grenzen meer passeren ( los van het feit dat we nog vrij dicht langs de Poolse grens komen te fietsen). Voor ons ligt nu het Emsland, een groot gebied dat – je raadt het al- grotendeels wordt doorsneden door de rivier de Ems. We komen er vandaag even langs te fietsen, op weg naar ons volgende einddoel.

Plens

Zoals gisteren omschreven kan dat einddoel dichtbij of ruim verder weg liggen, vooral afhankelijk van onze ‘vorm van de dag’ op de fiets. Het idee is om te kamperen, maar dat plan valt jammerlijk in duigen wanneer René tijdens een fietspauze even op buienradar kijkt. Daar waar het in de ochtend af en toe wat miezert maar verder voornamelijk droog is, daar staan er voor de middag tal van zware plensbuien voorspeld. Dat gaat ‘m dus niet worden ☹️

We gooien onze plannen om en boeken online een hotelletje in het plaatsje Werlte. Om daar te komen moeten we wel eerst nog 8 kilometer langs een kaarsrechte provinciale weg fietsen. Leuk is anders…  Bij het hotel aangekomen blijkt de zaak ook nog hermetisch gesloten te zijn en pas over ruim 2 uur open te gaan. Net op het moment dat we dan maar op zoek gaan naar een plek om de naderende buien te overleven gaat de deur plotseling open en laat de vriendelijke eigenaresse ons gelukkig al binnen. Daar treffen we weer zo’n heerlijk zwaar gedateerd familiehotel aan, zoals je die in Duitsland op talloze plaatsen kunt vinden. Wij zien het als een onderdeel van de vakantiefolklore en zijn blij met de grote kamer die de dame ons toewijst.

Geen hotel zonder jachttrofeeën

Kort daarna breekt er een zwaar onweer met stortregen los, dus de beslissing om met enige tegenzin het hotel in te duiken is uiteindelijk een goede geweest. Resteert ons nog terug te kijken op de reis van vandaag, en dan komen we tot de slotsom dat het Noord-Duitsche fietsgedeelte altijd even ‘doorwerken’ betreft. Het is niet het meest aansprekende toeristische gebied bij onze oosterburen. Het landschap is tamelijk leeg en vooral agrarisch, de dorpjes ietwat kaal en desolaat, en de fietswegen zijn vooral laaaaannnnngggg 🤔 

En ook het plaatsje Werlte doet daar niet voor onder: het is hier allemaal wel netjes aangeharkt maar ook wat sfeerloos, net als de schaarse horeca die voor een deel vandaag ook nog gesloten is. Uiteindelijk vinden we voor de avondhap een Italiaan die ook Grieks èn Hongaars èn Duits eten voorzet, getuige de kaart met 185(!) keuzes.

Laten we vooruit kijken naar morgen. Het weer lacht ons in ieder geval toe, dus we gaan zeker kamperen. We moeten nog even uitkienen waar we dat precies gaan doen. De dag daarna verwachten we in Bremen aan te komen. Daar zal kamperen wat lastiger worden. We zien wel!

De onvermijdelijke foto bij Bourtange