Vandaag gebeurt het onvermijdelijke: De laatste etappe is daar, de fietsreis zit er bijna op. Wij zijn hemelsbreed nog maar 40 kilometer van Verona verwijderd, maar door de fietsroute zal dat waarschijnlijk oplopen tot zo’n 60 kilometers. Het eindstation, de Arena van de stad, wacht op ons!

Voor de laatste keer pakken we vandaag ons kampementje in. Mooi voordeel is dat we dit bij een stralende zon kunnen doen zodat we alle bagage kurkdroog kunnen inpakken. Dat is een vereiste, want de spullen zullen zeker een week moeten wachten totdat de transporteur deze komt ophalen, en met doorweekte tassen gaat dat natuurlijk niet goed komen.

Een ander puntje van aandacht is de te volgen route voor vandaag. Die zullen we voor het grootste deel zelf moeten bedenken, want de fietsroute van Paul Benjaminse buigt direct bij Desenzano zuidwaarts af om uiteindelijk in Rome uit te komen.  Dat lijkt ons zeker leuk om in de toekomst nog eens af te maken, maar nu gaan we meer oostwaarts, richting Verona. Na enig gepuzzel besluit René de route te laten bepalen door een programmaatje dat op zijn telefoon staat. Dit programma met de wat cryptische naam OSMAnd rekent een route uit van ongeveer 65 kilometer. Prima, gaan we doen. De telefoon wordt op de fiets geplaatst, en rijden maar!

Over paadjes en weggetjes

We verlaten Padenghe en zetten koers naar Desenzano. De routeplanner bespaart ons hierbij gelukkig het fietsen over de stikdrukke weg van eergisteren, maar in ruil daarvoor worden we wel over enkele geitenpaadjes en steile rommelweggetjes geleid. Net op het moment dat we ons afvragen of OSMAnd wel zo’n gelukkige keuze is doemt Desenzano op, en vanaf daar maakt het programma logischer keuzes. We zigzaggen door de drukke stad heen en worden naar de doorgaande weg langs het Gardameer geleid. En vanaf daar…….  Is het één groot verkeersinfarct naar de plaatsjes Sirmione en uiteindelijk Peschiera sul Garda, de plek waar we 30 jaar geleden enkele malen onze zomervakantie hebben gevierd.

We passeren de oude stadspoort van Peschiera sul Garda

Niet normaal, zo druk als het hier is! We kunnen ons nauwelijks voorstellen dat het nog leuk is om in dit gebied als toerist de camping of het hotel te verlaten. De auto’s staan feitelijk stil in een kilometerslange optocht. Hier wint de fiets het, we rijden stapvoets langs al het stilstaande blik en moeten goed uitkijken, want automobilisten maken soms rare manoeuvres om de rij te ontwijken en zien de fietsers dan makkelijk over het hoofd.

Terug in de tijd

Bij Peschiera maken we even een kleine trip ‘Down Memorylane’ door koffie te drinken op een terrasje waar we vroeger ook vaak kwamen. Echt leuk, de tijd heeft er stil gestaan, het is er nog geen steek veranderd. Dat kan niet gezegd worden van de omgeving want er is een kolossaal aantal hotels, winkels en supermarkten bijgebouwd. En ook de camping Bella Italia waar we vroeger kampeerden is nu onherkenbaar omgetoverd in een soort apart stadsdeel met bungalows en zwemparadijzen.  Gauw doorfietsen maar, dit is onze wereld niet meer?

Na Peschiera wordt het snel rustig en hebben we nog zo’n 40 kilometers voor de boeg. De zon die eerst nog achter wat bewolking schuil ging wint snel aan kracht en zorgt voor zomerse waarden. Enigszins tegen onze verwachting in bevat de route vandaag toch nog wat heuvels, en samen met de warme zon zorgt dat toch weer voor een flinke partij zweet. Met lichte tegenzin pakken we laatste hellingen en drinken veel water om de dorst te lessen.

Daar is de Arena!

En dan… Doemt plotseling het naambord van Verona op. We zijn er bijna. Maar nog niet helemaal! Verona blijkt een grote stad met ruim 300.000 inwoners te zijn, dus je bent niet zomaar even in het centrum. We puzzelen ons een weg door het steeds drukker wordende verkeer en zien langzaam maar zeker ook steeds meer toeristen opduiken. Het kan niet anders of we moeten in de buurt van onze finish zijn. Nog twee straten door en tadaaaaaaaaa…. Daar staat de Arena van Verona groots en indrukwekkend voor ons! Echt even een kippenvelmomentje.

We stappen op het drukke plein voor de Arena van de fiets en vragen een passerend Duits echtpaar (ook vakantiefietsers?) om de laatste foto te maken. Daarna blussen we onze verhitte hoofden met een ijsje en komen onder schaduw van de bomen even bij. De rit zit er op….! Altijd een dubbel gevoel: Gaaf dat we het weer gehaald hebben, jammer dat het er weer opzit.

De finishfoto voor de Arena van Verona

Na enige tijd genoten te hebben van dit moment moeten we nog naar het hotel fietsen. Dat blijkt toch nog zo’n 6 kilometer verderop te liggen, dus dat toetje doen we er nog even achteraan. Aangekomen bij het hotel is de reis echt gedaan… de fiets kan ( en gaat) op slot! De laatste 3 dagen van onze vakantie blijven we in Verona en belonen we onszelf met een fijn etentje en een bezoek aan een opera in de Arena. Daarna gaan we met het vliegtuig naar huis en verdampen al onze fietskilometertjes binnen 1 uur en 57 minuten?

Tot slot….

En zo zit deze editie 2018 er ook weer op. Een unieke reis voor ons: We reden door 9(!) verschillende landen, we bezochten zeker 5 beroemde meren, tientallen campings, we zagen prachtige Alpen, we hadden nauwelijks problemen met ‘mens en materiaal’ en kregen tijdens al die dagen fietsen geen spatje regen te verwerken. Hoeveel beter wil je het nog hebben?

Wij hebben genoten. Bedankt aan eenieder die via het blog met ons is meegereisd en reacties heeft achtergelaten! Volgend jaar weer verder.