Vandaag loopt de fietstocht van Bergerac naar ons beoogde eindpunt Sainte-Foy-la-Grande, een naar wij lezen bezienswaardig dorpje aan de Dordogne. Daar ligt ook de camping die we uitgezocht hebben. Het is een van de leukere campings in een gebied waar de keuze wat minder groot is.

De fietstocht is wel wat merkwaardig. We volgen vandaag de D14, een lokale weg die ons letterlijk van het begin naar het einde van de etappe brengt. Toujours rechtdoor, we hebben onderweg slechts één afslag te melden, en dat is die naar de camping. Alhoewel de uitzichten over de wijnlanderijen en de heuvels nog steeds mooi zijn maakt dat de route toch wel een tikkeltje saai. We vinden het dan ook geen probleem dat de camping ( nr.19 deze vakantie!) zich vandaag al na 30 kilometer aanmeldt.

Die camping, even buiten Sainte-Foy-la-Grande, wordt beheerd door een Engels echtpaar. En dat is te merken, want zelfs de oprit naar de plekken is op z’n Engels ingericht, dus links rijden a.u.b.! Een groot deel van de kampeerders bestaat ook uit Engelsen, dus het geheel voelt bijna aan als een klein stukje Engeland in Frankrijk. 

Een lege boel

We spenderen de middag aan de wallenkant van de Dordogne, de rivier die pal langs de camping loopt. In het zonnetje wordt met een wijntje en kaasplankje de dag gevierd. Later gaan we nog naar Sainte Foy, in de hoop daar een leuke bezichtiging van het centrum + terrasbezoekje te kunnen doen. Maar dat valt tegen. In Sainte-Foy-la-Grande is de ontvolking van het Franse platteland wel erg duidelijk zichtbaar. In de winkelstraat is zeker 70% van de winkels definitief gesloten. En ook in de zijstraten staat een aanzienlijk deel van de woningen te verkrotten, er woont niemand meer. Ook in voorgaande dorpjes hebben we een soortgelijk beeld wel gezien, echt een probleem voor Frankrijk waar alles zo’n beetje gebeurt in de Grote Stad en het platteland steeds meer leegstand kent.

Aan de noodmaaltijd.

Sneller dan verwacht zijn we daarom weer terug op onze (overigens keurige) camping. Vanwege het naderend einde van onze vakantie slaan we vandaag onze noodmaaltijd aan: Van die al thuis gekochte gevriesdroogde etenswaar voor de schaarse momenten dat er echt geen supermarkt te vinden is.  Op het menu staat dit keer rijst met curry. Gelukkig maakt Petra de hap wat smakelijker door er een handvol eigen ingrediënten aan toe te voegen.Van zichzelf zijn die noodmaaltijden tamelijk smakeloos. We besluiten dan ook dat dit de laatste keer is dat we deze zakjes gaan meenemen.

En zo eindigt deze dag in een Engelse kolonie. Morgen wacht een langere etappe, die ons onder de rook van Bordeaux gaat brengen. Opnieuw wordt de afstand die we fietsen bepaald door het aanbod aan overnachtingsplekken. We hebben het oog laten vallen op een camping in Creon, zo’n 70 kilometer verderop gelegen.