Het is nog vroeg wanneer Petra opstaat. Heel vroeg. De klok geeft nog maar 07.30 uur aan. Waarom nu al op staan terwijl we vakantie hebben? Blijkbaar staat Petra’s radar nog ingesteld op werktijden?. Zo komt het ervan dat we al heel vroeg aan het ontbijt zitten en dus al om 09.15 uur de camping bepakt en bezakt verlaten. We gaan daardoor al vroeg op pad naar Solothurn, de hoofdstad van het gelijknamige canton en ons volgende reisdoel. Dit na een overigens onrustige nacht, want de naastgelegen spoorlijn veroorzaakte vrijwel voortdurend geluidsoverlast. En we moeten ook weer even wennen aan het slapen in een tentje. Geen al te beste nachtrust dus.

Op naar Solothurn

Het belooft een zonovergoten dag te worden, dus in dat opzicht is het ook weer niet erg dat we al vroegtijdig op de fiets zitten. Daarom maar op zoek naar bordjes die ons richting de Südfussroute voeren. René schakelt zijn Garmin fietscomputer in om ook een handje te helpen bij het zoeken. Al snel zitten we op de juiste route en kunnen we lekker gaan tokkelen. 

Fietsen in de zon

Anders dan voorgaande dagen belanden we gelijk op een heerlijk verkeersluwe route. Heel soms komen we een enkele auto of wat fietsers tegen, verder eigenlijk niets. We rijden van dorpje naar dorpje en passeren landerijen met loom grazende koeien en prachtige zonnebloemvelden. Heerlijk om zo in alle rust door het Zwitserse landschap te rijden, met de zon op onze bol en het uitzicht op de fraaie Jura. De route doet haar naam alle eer aan, want inderdaad volgen we de voet van het Jura-gebergte zonder er fietsend de nadelen van te ondervinden. Westwaarts kijkend zien we de bergen, oostwaarts is het vrijwel vlak. 

Begeleiding tijdens het rijden.

Na enige tijd passeren we een bejaarde wielrenner. De oude baas begint een heel verhaal tegen ons waar we werkelijk geen bal van snappen. Zonder ondertiteling is het Zwitserse dialect voor geen meter te volgen. Maar wat we ongeveer begrijpen is dat ook hij op weg is naar Solothurn. Geheel eenzijdig besluit hij onze reisgenoot te worden. De man fietst voor ons uit en maakt telkens met grootse armgebaren duidelijk hoe we moeten fietsen. Beetje lachwekkend, want de routebordjes zijn glashelder en ook de Garmin van René laat geen enkel misverstand bestaan over de te volgen wegen.  Het ontbreekt er nog maar aan dat hij voor ons niet het schaarse verkeer gaat tegenhouden….  Na enige tijd door hem begeleid te zijn begint de bejaarde wielrenner toch wel op onze zenuwen te werken. We proberen hem van ons af te schudden, wat nog niet zo eenvoudig is. Uiteindelijk fietst hij toch maar alleen verder en kunnen we zonder zijn dwingende aanwijzingen de rit uitrijden. 

De astronomische klok van Solothurn

Vlak voor Solothurn mogen we nog even op de pedalen staan, want er volgt een stevig stukje bergopwaarts. Daarna is het resterende deel een makkie, we scheuren met een lekkere gang op onze eindbestemming af. Omdat we vandaag de afstand beperkt houden zijn we al om 13.00 uur in de finishplaats. Dat heeft ook wel een reden, want Solothurn staat te boek als een bezienswaardige stad. En daar willen we op ons gemakje gaan rondkijken.

Prijzige camping

We zoeken snel onze overnachtingsplek op. Dat blijkt een TSC-camping te zijn, vergelijkbaar met onze ANWB-campings. Het complex ziet er vrij flitsend uit en rekent trouwens ook flitsende prijzen. 46 euro voor een klein tentje+2 personen, zo’n hoge prijs hebben we nog niet eerder in ons fietskampeerdersleven meegemaakt. Daarvoor krijgen we achteraan op de camping een klein grasveldje zonder enige beschutting toegewezen, met in de nabijheid geen beschikbaar stromend water. Ook de beloofde free-WiFi weet deze uithoek van de camping niet te bereiken. En wanneer we na ons stadsbezoek aan Solothurn terugkomen blijkt het veldje ook volledig afgepompt te staan met andere tentkampeerders. De scheerlijnen door elkaar heen, zeg maar. Wel gezellig, zullen we maar zeggen.

Prijzig Zwitserland

‘s Avonds maken we weer ons eigen potje bij de tent. Dit omdat het aangenaam en leuk is, maar ook omdat horeca in Zwitserland een dure grap is. Een eenvoudig Cordon Bleutje doet hier al snel zo’n 32 euro, en voor een 25 euro kun je ook nog wel een schnitzeltje vinden. De koers van de pizza is rond de 23 euro en voor een biertje lopen de prijzen op tot 7,5 euro. Kortom: Een beetje prijzig allemaal. Maar met een lekker visje, gebakken aardappels, groente en een flesje wijn vermaken wij ons prima. Eten met uitzicht op de bergen. Eet smakelijk!