Wanneer je op fietsvakantie bent, dan moet je – naast vooral genieten- ook rekening houden met enkele aspecten die nu eenmaal bij deze wijze van vakantievieren horen. Zoals: wat heeft de volgende camping ons te bieden? En is dat genoeg voor wat wij nodig hebben?Omdat we op de fiets zijn is onze actieradius meer beperkt dan met de auto. Een ritje van 30 kilometer met de auto naar een supermarkt betekent voor de fiets een halve dagetappe. Enige planning vooraf is dus vereist, en daar zijn we de afgelopen jaren behoorlijk behendig in geworden. Zo hebben we een soort standaard eisenlijstje in ons hoofd zitten waar een camping aan moet voldoen, willen we daar een prettig verblijf hebben:

1. Zijn tentkampeerders welkom?
2. Kunnen we stroom bij de plek krijgen?
3. Is er iets van een winkeltje, kunnen we er broodjes bestellen voor de volgende dag? En zo nee, is er dan een supermarkt dichtbij?
4. Is er een terras ( belangrijk!)
5. Is er een mogelijkheid om iets te eten te krijgen ( snackbar, of luxer een restaurant)?

Wanneer er aan een of 2 voorwaarden niet wordt voldaan, dan kan de camping nog steeds geschikt zijn. Bij te veel ontbrekende eisen kijken we verder naar een andere oplossing. Maar is er geen betere optie in de buurt dan kan het hele lijstje de prullenbak in en wordt het ‘kiezen of delen’. En laten we vandaag nou precies in die situatie zitten :-(. De enige camping die we op een redelijke afstand tegenkomen heeft letterlijk niets: geen winkeltje, geen terras, geen imbiss, en ook geen winkel in de buurt. Dus moeten we planmatig te werk gaan!

Zo kan het gebeuren dat we al ruim op tijd de boodschappen voor de avond gaan doen. Het laatste dorpje waar dat kan passeren we al vroeg in de ochtend, daarna komt er een hele tijd ‘niets’. En dat typeert ook het gebied waar we door fietsen; landschappelijk best mooi maar er de dorpjes zijn uitgestorven stil en hebben geen enkele voorziening. Maar goed voorbereid als we zijn leggen we aan bij een lokale supermarkt. En dat is een trip down memory lane: de winkel straalt nog compleet de DDR-sfeer van de vorige eeuw uit. Hier is jaren niets veranderd, het leven gaat door zoals het was. Wat te denken van de ingang van de winkel waar een deur met een loket zit inclusief bel waar je een lel op kunt geven.

De caissière neemt dan een spurt om aldaar de lege flessen in ontvangst te nemen. Dezelfde caissière die ook de broodafdeling doet, en en en…… 😀

Petra probeert in de winkel een fatsoenlijke maaltijd bijeen te scharrelen, maar dat valt nog niet mee. Het ziet er naar uit dat schraalhans vanavond op de camping keukenmeester gaat worden, en dat is nou net niet de bedoeling op de dag waarop Petra jarig is. René pakt door en vindt op Internet in het nabijgelegen dorpje Angermünde een aardig hotel. Dus huppetee, weg met de campingplannen en door naar het hotel, dat ons dan wel op een omweg van zo’n 10 kilometer komt te staan.

Vandaag is het net als in Nederland superstralend weer, en de temperatuur loopt daardoor snel op richting de 30 graden. We zoeken verkoeling bij een van de vele meertjes die hier te vinden zijn, vaak prachtig bosrijk gelegen en doorgaans voorzien van kraakhelder water. Een heerlijke duik brengt verkoeling, waarna we nog een uurtje onder de bomen blijven zitten. Afsluitend volgt de rit naar Angermünde waar we mooi op tijd bij ons hotel aanlanden.

En s’avonds nemen we nog een feestelijke borrel op het volgende levensjaar van Petra. We laten ons niet opjutten door de verder wel vriendelijke eigenaresse van het hotel die graag wil dat we vroeg dineren en de volgende dag vroeg ons ontbijt wegwerken 😕
Morgen weer verder! Een raar idee dat we nog twee etappes te gaan hebben voordat we in het centrum van Berlijn aanlanden.

Een deel van de menukaart van hedenavond