Na een gezellige avond (we hebben heel gezellig op het terras van de camping gepraat met Theo en Marleen uit Krommenie) volgt een héél onrustige nacht. Omstreeks 4 uur steekt er een stormachtige wind op die hard door het dal blaast. Ook begint het te regenen, nee, het begint te plenzen. In ons tentje klinkt dat wel wat beangstigend; de wind rukt aan het tentzeil en aan de boomtakken boven ons…….

Om 7.30 uur loopt de wekker af, en het regent en waait nog steeds. Van uitstel komt helaas geen afstel, ook drie kwartier later regent het nog. Toch maar het bed uit en de boel zeiknat inpakken. De tent heeft de regen trouwens goed doorstaan, er staat weliswaar een plas water in de voortent maar door onze Ortlieb tassen hebben we daar geen schade van.

Om 9.15 uur fietsen we, nog steeds in de regen, weg van de (overigens mooie en gezellige) camping, richting Valreas. De lucht boven ons is erg donkergrijs en er valt onophoudelijk regen. Dat is erg hatelijk, want als we zuidwaarts kijken zien we dat de lucht ver voor ons blauw is…. Daar schijnt de zon. Maar telkens als we het gevoel hebben die blauwe zone te bereiken schuift de bewolking met ons mee, en blijft het dus stug door regenen. Zo kan het gebeuren dat we ruim 4 uur lang regen op onze pan krijgen.

Koud en nat

In de tocht van vandaag zit de laatste echt grote helling van de route. We moeten ruim 7,3 kilometer klimwerk verrichten om bij Aleyrac te komen. Deze heuvelrug scheidt de Drôme van de Vaucluse, dus vanaf daar moet het lekkere weer ‘automatisch’ gaan beginnen. Gehuld in onze niet zo daverend ventilerende regenpakken fietsen we de vrij drukke, hellende weg op. Boven gekomen zijn we in het pak net zo nat als aan de buitenkant. Omdat we aansluitend gaan dalen houden we het pak toch maar aan, dit om de kou tegen te houden. Maar wanneer we onderaan de berg zijn, dan voelen we ons toch verkleumd. Niet zo gek, want het is maar 13 graden, niet de omstandigheden die je verwacht als je de regio Côte d’Azur binnenrijdt.

In het schilderachtige plaatsje Taulignan zien we een restaurant en besluiten direct ons te gaan warmen aan de Plat du Jour. Kijk, daar komt een mens van bij! Na een smakelijke hap storten we ons op de laatste kilometers, die nu nog vergezeld gaan van een miezerregen. Het einddoel is de camping in Valréas, een plek die we vlotjes bereiken. Hier houdt het regenen eindelijk op zodat we de natte zooi kunnen gaan laten drogen. Tegen zessen zien we toch nog een heeeeeel waterig zonnetje.

Naar de kapel

We besluiten om nog even het oude centrum van Valréas te bekijken. We fietsen naar de bovenstad en bezichtigen de kerk en de bijzondere kapel van de Penitents Blancs ( zie de foto). Later komen we nog op verhaal bij een goed glas en een lekkere hap in een aanpalend restaurant.

kapel van de Penitents Blancs

En dan ter afsluiting: Het goede nieuws is dat er voor morgen stralend weer op de rol staat. Wanneer dan weer de 30 graden wordt aangetikt verlang je al weer snel naar koelte. Het is ook nooit goed 😉