Na de regen van gistermiddag begroet de dag ons vandaag met een strakblauwe lucht. Mooi zo, die hebben we alvast binnen! Bij prima fietsweer gaan we vandaag een flinke sprong maken van ruim 80 kilometer. Niet omdat het kan, maar omdat het (een beetje) moet.

De aanleiding voor deze flinke afstand zit ‘m in het feit dat er pas in de stad Prenzlau een camping te vinden is, en dan zijn we inderdaad al ruim 80 kilometer aan het fietsen. Da’s meer dan we eigenlijk willen, vanwege de gebroken heup van René proberen we het toch wat rustiger aan doen. Aan de andere kant is het ook weer zo dat de voorgaande fietsdagen pijnvrij verliepen dus moet deze afstand ook geen al te groot probleem zijn. Kortom: opstappen en gaan!

Vandaag is merkbaar dat we het binnenland van Vorpommern binnen fietsen, en dan doelen we vooral op de achteruitgang in welstand. Het is duidelijk dat investeerders graag hun geld stoppen in luxe aan de Oostzeekust, maar dat het boerenland tegen de Poolse grens voor hen niet erg interessant is. In verschillende dorpjes en grotere plaatsen zien we een toenemende leegstand en verloedering van (vooral) bedrijfsgebouwen. In een enkel geval zien we zelfs een hele straat met leegstaande gebouwen.

Ook de overheid lijkt voor ontwikkeling van deze regio nog niet erg warm te lopen, als we tenminste kijken naar de soms erbarmelijke staat van een deel van de landwegen. Zandpaden en wegen die afgedekt zijn met schots en scheef liggende betonplaten waar je met de fiets keihard overheen stuitert. Om over de kinderhoofdjes maar te zwijgen; die komen we steeds vaker en langduriger tegen. En ook de Deutsche Bahn maakt er hier maar weinig van: We zien bij 4 achtereenvolgende stations totale verloedering van de verlaten stationsgebouwen. Tamelijk troosteloos. 

En als we het toch over de trein hebben: Daar moeten we vandaag ineens totaal onverwachts gebruik van maken. Eerst fietsen we nog zoals gezegd door vrij vlak gelegen landbouwgebied. Plotseling begint het stevig te heuvelen, we moeten flink aan de bak om de korte venijnige hellingen aan te kunnen. Na een afdaling meldt Petra dat zij het gevoel heeft dat de voorrem niets meer doet. Even controleren en….nee hè: de remleiding is gebroken. Alle vloeistof is uit die leiding gelopen, en de rem doet vervolgens niets meer.

Da’s even slikken. We hebben juist een gloednieuwe fiets voor Petra aangeschaft om ongestoord te kunnen karren. Maar het mag blijkbaar niet zo zijn. We overleggen wat te doen, want met een defecte rem in dit landschap verder fietsen is vragen om nog meer moeilijkheden. We besluiten door te rijden naar het nabijgelegen Strasburg, op zoek naar een fietshersteller. Jammer maar helaas, het is vandaag zaterdag en dan zijn alle winkels ( behalve supermarkten) gesloten. Er zit niets anders op dan de trein te pakken en door te sjezen naar het beoogde eindpunt van vandaag, de grotere stad Prenzlau. Wellicht kunnen we hier een goede fietshersteller vinden die ons hopelijk snel kan/wil helpen. 

De treinreis met 1 overstap verloop redelijk vlot, waarna we tegen 5 uur aankomen bij camping Sonnenkap in Prenzlau. Dit is een heel grote, vrij nieuwe camping en gelegen aan de Unteruckersee. Hier blijven we zondag ook staan in de hoop maandagmorgen een bereidwillige fietshersteller te vinden. Het is geen straf om hier een dagje langer te blijven hoor… hooguit vervelend is de afstand van zo’n 200 meter die je moet lopen voor het toiletgebouw en de afwascentrale.

Kortom: even pas op de plaats. Vandaag overigens toch nog 65 km gefietst, maar de afloop was iets minder geslaagd. Maandag verder!