Het is zonnig als we deze dag uit ons tentje komen. Zeer zonnig. We zien een strakblauwe hemel en voelen vrijwel geen wind. Oei, dat kan wel eens een pittig dagje worden voor onze geplande trip naar St. Hyppolite. Omstreeks 10 uur vertrekken we voor onze tocht.
Eerst moeten we Saint-Ambroix zien te verlaten. Hier wordt vandaag de weekmarkt gehouden en daardoor is het stikdruk. We moeten ons letterlijk tussen de auto’s door wringen, geen fijne start. Na een paar kilometer op een veel te drukke uitvalsweg te hebben gefietst slaan we af naar een stil landweggetje. Gelukkig, verlost van de drukte. Wat we er wel voor terug krijgen is een golvend landschap. Dit zijn de Cevennen, een grijs steenachtig heuvellandschap met grotendeels struikachtige begroeiing. Her en der wel wat huizen, en enkel leuk dorpje, en verder heel veel tamelijk leeg landschap. Soms best mooi, maar grote delen van de weg zijn we eerlijk gezegd meer bezig met ons zelf. De weg kent vele klimmetjes, vaak heel kort maar wel venijnig en extra zwaar door de snel oplopende temperatuur
Niet echt vlak
Bij het plannen van de route van vandaag waren we uitgegaan van de informatie uit het routeboekje van Benjaminse. Wat de schrijver blijkbaar als een bijna vlak terrein ervaart (of zelfs niet eens het vermelden waard vindt) wordt voor ons met het uur een zwaarder parcours. De temperatuur loopt snel op naar 33 graden, het is loeiheet en de lol gaat er voor ons steeds meer af. Eerder stoppen dan ons geplande reisdoel is geen optie, want er is domweg geen andere camping te vinden. Dus rijden we door, ook als het water in onze bidonnetjes helemaal op is. We rijden een dorpje binnen, op zoek naar water, maar vinden slechts een gesloten restaurant en dito winkel. Bij een Franse jongedame die net haar huis uitwandelt proberen we naar water te vragen. De lieftallige française hobbelt weer haar huis in en komt even later met gevulde bidons terug, zelfs voorzien van ijsklontjes. Wat een engeltje!
Een reusachtige duik
We persen er een laatste uurtje fietsen uit, waarbij we als toetje op een doorlopend stijgende weg worden onthaald. Daarna verschijnt plotsklaps de camping als een oase in beeld. We krijgen daar een prachtig plekje in de schaduw toegewezen. Eerste handeling : Een reusachtige duik in het zwembad. 😎 Dat doet al het gezwoeg snel vergeten :-). ’s Avonds vinden we dat we wel een hapje eten bij het campingrestaurant hebben verdiend. Het wordt hier nog gezellig met een campingborrel. Daarnaast natuurlijk even contact gehad met Leo om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Morgen weer verder!
| Dagafstand | 62km |
| Totaal | 1192km |