Vandaag gaan we de laatste dag langs de zeekust beleven. In de loop van de middag buigt de route zuidwaarts af en nemen we afscheid van de Oostzee, waar we nu al een ruime week langs pedaleren.

De weersvoorspellingen voor vandaag zijn nogal onduidelijk. De ochtend verloopt waarschijnlijk nog wel droog, maar over de middag lopen de voorspellingen in de verschillende weerapps nogal uiteen. Veiligheidshalve boeken we voor de verandering maar weer eens een hotel. Aangezien we nu al dagenlang achtereen kamperen mag dat wel een keertje😛

En dus pakken we bij (nu nog) droog weer ons boedeltje in en gaan op de trappers voor het laatste noordwaartse gedeelte van de kustroute. En opnieuw zien we hetzelfde beeld als van de afgelopen tijd: langgerekte, over het algemeen goed onderhouden fietspaden waar door de vele Duitse toeristen gretig gebruik van wordt gemaakt. En net als voorgaande dagen slaat het fietspad de badplaatsjes bepaald niet over. We passeren meerdere boulevards, de een nog toeristischer dan de ander. En het wemelt hier van de luxe hotels. Zo’n beetje van het soort als hieronder op de foto:

De kamerprijs in dit hotel loopt op tot een slordige 550 euro per nacht. Goedemorgen! En van dit type hotels zijn er vele te vinden. In Ahlbeck/ Herringdorf, de laatste badplaats voor de Poolse grens, liggen de hotels zelfs in meerdere rijen achterelkaar aan de boulevard; de vergelijking met Benidorm dringt zich bijna op. De sfeer is in de vele badplaatsjes overigens gemoedelijk, de Oostzeekust appelleert meer aan ouderen en gezinnetjes dan aan de jongere feestbeesten.

En in Ahlbeck aangekomen maakt de route dan de verwachte afbuiging naar het Zuiden. Voordat we dit doen willen toch nog even het genoegen smaken om voet op Poolse bodem te hebben gezet. Daarvoor moeten we een paar kilometers omfietsen, maar de beloning is uiteindelijk groot! Tadaaaaaaa, die kan ook weer van de bucketlist. Gefietst naar de Poolse grens.

Na dit feestmoment hervatten we de route en verlaten nu toch echt de kuststrook. En zodra we dat doen verdwijnen ook vrijwel direct alle luxe en drukte. We zijn weer onder elkaar, zo te zeggen. De kwaliteit van de fietspaden zakt weer terug naar het niveau van de eerste vakantieweken, en we komen nog zelden andere fietsers tegen. 

De reis richt zich nu op het dorpje Kamminke, gelegen aan de Lagune van Stettin. Deze grote binnenzee scheidt ons van het uiteindelijke reisdoel van vandaag, de plaats Ueckermünde dat dus aan de overzijde ligt. Gisteren hadden we al besloten gebruik te maken van de fietsveerverbinding die in Kamminke vertrekt en ons een omweg van ruim 80 fietskilometers bespaart. En dat besluit pakt nu dubbelgoed uit, want onderweg naar het opstappunt van het veer openen zich plotsklaps de hemelsluizen. Een kolossale stortbui is het gevolg. Wachten onder de bomen heeft geen zin, dus regenpak aan en dan maar doorfietsen. In Kamminke aangekomen missen we door het extreme geplens jammer genoeg de charme van dit dorpje, dat tegen de steile kliffen is aangebouwd en normaal gesproken zeker een bezienswaardigheid is. Bij de veerhaven is gelukkig een overdekt terras waar we even kunnen bijkomen.

Foto van de ochtend, toen het nog droog was…..

Ondertussen is er ook een forse wind opgestoken met dito golfslag. Deze omstandigheden maken het voor de inmiddels gearriveerde veerboot bijna onmogelijk om aan te leggen. Tot 3x toe maakt de kapitein een aanloop maar moet de poging dan toch weer staken. Net op het  moment dat we verwachten dat ons vaarplan noodgedwongen geannuleerd moet worden lukt het dan toch om aan te leggen. In regen en storm worden de fietsen van de passagiers opgeladen en vastgesjord, waarna we met de boot een tocht van 80 minuten over de woeste baren maken. Gelukkig heeft de boot een grote kajuit van waaruit we het slechte weer in droge en warme omstandigheden kunnen overzien.

In Ueckermünde aangekomen meert de boot af vlak naast het hotel, die mazzel hebben we dan wel weer. Daarna wordt deze toch wat chaotische dag bij een lekker biertje en een vismaaltijd op plezierige wijze afgesloten. En we zijn weer een heel eind opgeschoten in de richting van ons einddoel Berlijn, dat we vrijdag denken te gaan halen. Hij gaat lekker!