Kom je veel Nederlanders tegen langs de Oostkust van Duitsland? En ook veel vakantiefietsers? Hoog tijd om over deze vragen wat opheldering te verschaffen. En dat natuurlijk naast een kort verslag van de etappe van vandaag!

Over de vraag of we veel Nederlanders tegen komen op het Duitsche traject van De Hanzeroute kunnen we vrij kort zijn: vrijwel geen één 😕.  En om het nog wat duidelijker te maken: Ook geen Fransen, Oostenrijkers, Zwitsers, laat staan Engelsen. De gang naar de badplaatsen aan de Oostzee is vooral een Duitse aangelegenheid. En die badplaatsen zijn bij onze Oosterburen zeker in trek, want de meeste campings langs de kust zitten tot over de oren vol. En ook in de badplaatsen zelf is het een drukte van belang, met vaak zeer pittige hotelprijzen tot gevolg. 

Omdat de campings hier geliefd zijn wordt er ook heftig geïnvesteerd in de kwaliteit daarvan. We zijn eerlijk gezegd nog geen lelijke camping tegengekomen; vooral het sanitair is van grote klasse, en soms bijna luxueuzer dan wat we thuis gewend zijn. Aan dat alles hangt natuurlijk wel een prijskaartje, want kamperen is vrij prijzig. Met ons kleine tentje zijn we voor een kampeerplekkie al snel tegen de 40 euro per nacht kwijt. 

Iets minder enthousiast worden we soms van de wijze waarop de campings worden volgepropt. Nadat we al eerder een plekje van postzegelformaat op de camping in Graal- Murtz  hadden is het vandaag ook weer bingo. De camping in Zinnowitz waar we nu zijn aangeland is van megalomane omvang en afgeladen vol. Zelf een plek uitzoeken is hier (zelfs met ons minitentje) niet toegestaan; we moeten braaf achter het golfkarretje van de campingmedewerker aanrijden die ons een plek zal toewijzen. Hij wijst ons een stukje grond aan waar de tent ternauwernood op zal passen, en om de feestvreugde nog te verhogen ligt deze plek vlak naast een grote tent met een groep puberende Duitse jongeren. Het perceel van de groep staat afgeladen met lege bierflessen en sterke drank, terwijl de boombox hysterische klanken uitstrooit.

Ja daaag, hier gaan we dus niet staan! René probeert een andere medewerker van de camping in zijn beste steenkolen Duits te vermurwen een betere plek te vinden. Gelukkig hapt de man toe en wijst ons na enige puzzelen een iets normalere plaats aan. 

Aan de kust is het dus dringen geblazen, en dat geldt op sommige trajecten ook voor de fiets. Vooral de verbindingswegen tussen sommige badplaatsen worden zeer druk door fietsers bereden, het is goed oppassen voor alle voorbijgangers en tegenliggers. Naarmate je verder van de kuststrook wegkomt wordt het allengs rustiger en fiets je dikwijls moederziel alleen rond. En om de laatste vraag te beantwoorden ( over de vakantiefietsers): die kwamen we tot vandaag niet of nauwelijks tegen. De Hanzeroute lijkt niet erg populair te zijn, anders dan bijvoorbeeld de Limes route of de Groene Weg die we in eerdere jaren hebben gedaan. Opmerkelijk genoeg was er vandaag een plotselinge verandering merkbaar. We kwamen nu ineens heel veel soortgenoten tegen, met de fietsen vaak zwaar beladen. Eerlijk gezegd snappen we niet helemaal waar dat door komt. Misschien door het feit dat een populaire Duitse route hier ook loopt?

Over vandaag kunnen we verder kort zijn: de rit verliep als een speer. Bij een bewolkte lucht en een fijne temperatuur vlogen de 63 kilometers van vandaag soepel onder de bandjes door. En staan we nu dus in Zinnowitz op de camping. Morgen kijken hoe we weer verder gaan. Voor de middag wordt er regen voorspeld. Uit voorzorg hebben we toch maar weer een hotelletje geboekt. Nu eerst even een goede nachtrust pakken!