Zachtjes aan durven we het hardop te zeggen: Wanneer hebben we eerder in een fietsvakantie zoveel mazzel gehad met het weer? Oké, we hebben de eerste dagen wel wat druppels gehad, maar dat was allemaal best te behappen. Maar de daarop volgende vele dagen… Op z’n minst was het droog, vaak scheen de zon en enkele dagen was het zelfs bloedheet. Ook vandaag hebben we over de omstandigheden niet te mopperen, en Weeronline voorspelt voor de komende week alleen nog maar beter weer!

Vandaag fietsen we van Regensburg in de richting van Passau. Na een hartstikke leuk ‘oponthoud’ in Regensburg verlaten we de inmiddels vertrouwde Spital bierbrouwerij en vervolgen onze route langs de Donau Radweg. Zoals eerder geschreven beginnen we vandaag aan boekje 2 van de Limes route, en dat deel brengt je normaal gesproken van Regensburg tot diep in Hongarije. Zo ver gaan we natuurlijk niet, ons reisdoel is Wenen en wellicht nog een beginstukje van het Hongaarse gedeelte.

Het walhalla in Donaustauf, gebouwd in opdracht van koning Ludwig I van Beieren

Wat minder mooi

Het deel dat we vandaag gefietst hebben behoort niet tot het meest spectaculaire gedeelte van de Limes. Aanvankelijk kijken we aan de westzijde van de Donau nog wel naar beboste heuvels, maar na enige tijd verdwijnen deze ook uit het zicht en resteert vooral veel vlak land. De gelijkenis met de polder dringt zicht op en, laten we eerlijk zijn, daarvoor ga je niet 2,5 week op de fiets zitten. 

We zetten er mede daarom flink de gang in en zijn rond het middaguur al zo’n 50 kilometer op pad. Op dat moment besluiten we van de route uit het boekje af te wijken en de plaats Straubing te bezoeken. Deze plaats wordt bezienswaardig genoemd, en dat blijkt ook zo te zijn. We lopen rond in het centrum en eten een heerlijk broodje van de bakker ( een ritueel dat we overigens dagelijks doen. De Duitse bakkers maken fenomenaal lekkere belegde broodjes tegen heel sympathieke prijzen).

Na ons bezoekje aan Straubing kachelen we verder en tegen vieren rollen we de camping Plank-Hof op in het gehucht Waltendorf. Deze camping mag nauwelijks de naam ‘camping’ dragen; het is een stukje gemaaid grasveld naast een boomgaard, en voorzien van 1 kleine ruimte waar douchen, afwassen en wc bezoek allemaal moeten plaatsvinden….. Maar ook een camping met een werkelijk schitterend uitzicht en een gastvrije waard die de glazen graag nog eens vult. Dus ja….

alleen op de wereld…….

Na ons eigen potje gekookt te hebben valt de avond. Het wordt nu al weer wat eerder donker, en omdat het best fris is duiken we lekker op tijd in de slaapzak. Morgen verder naar de grens van Oostenrijk!