Hoe zullen we deze dag weer eens beschrijven? Een dag met mooie momenten maar ook een paar tegenvallers…zoiets?
s’Ochtends bij het opstaan lacht de zon ons in een staalblauwe lucht toe. Kijk, die is binnen! Eindelijk geen regen maar een start van de dag die hoort bij een zomervakantie. Goedgeluimd staan we op en doen mee aan het ontbijt in het hotel. Daarna alle tassen naar beneden zeulen ( we hebben een kamer op de hoogste etage) en de fietsen opladen. Bijna klaar om te gaan.
Remproblemen
Nu is het zo dat Petra al enkele dagen twijfelt over het remsysteem van haar fiets. De remhandles voelen nogal slap aan. Toevallig ziet René tijdens het opladen van de fietsen een fietswinkel aan de overkant van de straat. Toch maar even proberen of de fietshersteller hier naar wil kijken. De man in de werkplaats is geduldig, kijkt naar de remmen en keurt het hele systeem in een klap af. Te gevaarlijk om verder mee te fietsen. En passent worden ook de remmen van René’s fiets onveilig verklaard. De fietsenmaker ziet kans om één fiets direct onderhanden te nemen en kiest voor Petra. “Je kunt mevrouw zo niet de weg opsturen”. Over 2 uur kunnen we de fiets weer ophalen….
Joepie, daar gaat onze ochtend. Twee uur wachten…? En René dan, zijn remmen zijn toch ook niet goed.. Tijdens het wachten kijkt hij op Google en ontdekt nog een andere fietsenwinkel in het dorpje. In de tussentijd fietst hij daar heen en komt uit bij een prachtige e-bikestore. Daar wordt direct geconstateerd dat er lucht in het remsysteem zit; 20 minuten later kan de fiets weer helemaal toppie opgehaald worden, kosten 35 euro.
Na wat wachten kan ook Petra haar rijwiel oppikken. Kosten 57 euro voor precies dezelfde ingreep, plus een ingewikkeld verhaal dat de remmen niet 100% gerepareerd konden worden. Bullshit, want beide systemen zijn nog geen twee maanden tegelijkertijd volledig vervangen en hadden beiden last van hetzelfde probleem. Lang verhaal kort gemaakt: onze ochtend is voorbij, twee rekeningen zijn betaald en eindelijk kunnen we gaan fietsen op deze zonovergoten dag.
En doorrrrrr
We karren naar Garmisch-Partenkirchen en genieten ons gek van het uitzicht. Prachtig, die torenhoge Alpen, groene weiden en een diepblauwe lucht.
Na wat boodschappen in Garmisch te hebben gedaan ( waaronder de aanschaf van nieuw Victorinox mes, nadat we de vorige waren kwijtgeraakt) rijden we verder. Dat gaat niet vanzelf, want we krijgen een lange en flinke beklimming om de oren die ons naar 900 meter hoogte brengt. Maar samen met de Pendixmotor gaat dat prima. Ondanks dat we zelf ook flink moeten blijven meetrappen valt er genoeg te genieten. De weg waar we langs moeten fietsen is wel stikdruk, maar gelukkig zijn er ook stukken waar we wat verder van de weg af fietsen.
We passeren de camping waar we eigelijk willen overnachten maar het fietsen gaat zo lekker, waarom zullen we niet verder fietsen..? Aansluitend komen we bij het plaatsje Mittenwald, bijna op de grens van Oostenrijk en Duitsland. Zodra we door dit stikdrukke plaatsje heen zijn volgt de laatste flinke klim van vandaag. Opnieuw een stevig stuk klauteren maar opnieuw goed te doen. En de beloning op de top is mooi: Welkom in Oostenrijk!
Daarna peddelen we de resterende kilometers weg, tussen de imposant hoge Alpen van Tirol. We zijn op weg naar de camping Europarcs. En wanneer we daar voor de deur staan volgt de 2e koude douche van vandaag…
En wat nu?
Shit, wat moeten we nu weer? De volgende camping is pas 20 kilometer verderop te vinden, daar hebben we geen zin meer in. booking.com brengt weer eens uitkomst, René weet op een paar kilometer afstand een appartementje te boeken. En zo kan het gebeuren dat we tegen 17.00 uur onszelf terugvinden in een ski-appartement in plaats van de door ons gewenste camping. Dat wordt weer extra accordeon spelen bij thuiskomst…..🫣
Een appartement biedt wel de mogelijkheid dat we zelf kunnen koken; dat maakt weer een hoop goed. We fietsen al enkele dagen rond met een ravioli maaltijd, dus met de aankoop van een flesje wijn en een toetje in de naburige supermarkt maken we dat ook weer compleet.
Morgen vervolgen we onze tocht met een trip naar Imst. Daar is een camping die we kennen; vorig jaar hebben we daar ook een overnachting gemaakt tijdens onze fietstocht langs de Inn. Eerst even een lekker nachtje slapen!
Dagafstand | 53km |
Totaal | 1260km |
Weer een memorabele dag dus, zeker gezien het feit dat de dag droog was (al gold het dan weer niet voor de fietskleding)
Oh oh!Wij komen langs op de houtbrug 🤣Succes weer voor morgen en dan toch wel hopelijk overnachten in de tent👍
Ik heb thuis nog wel een paar goeie accordeon boeken liggen, mag je wel hebben
Is het een beetje vlotte muziek? Ik moet opboksen tegen die Bulgaarse muzikanten…
Wat een gedoe met de remmen, maar wel prettig om te weten dat ze nu goed werken! Fijn die zon en wat een mooie omgeving!
Wel gezond hoor, koude douches.
Maar een warme douche in Hotel of appartement toch veel aantrekkelijker.
Mooie foto’s!
Jullie zijn dus opgelicht door de 1e fietsenmaker. Wat leer je daarvan? Niks dus, het overkomt je gewoon. Evengoed genieten van de zon en eindelijk goed weer. En morgen Imst – wij waren 25 jaar getrouwd en vierden dat met de koters en aanhang in Imst. Weet je nog, 1 slaapkamer tekort, jullie sliepen in de huiskamer en René kon zijn benen niet kwijt in de bus.Alleen Marc is enthousiast skie-er geworden. Morgen groot feest, lekker uit eten en neem er een voortreffelijk wijntje bij, ik hoor het wel. Veel plezier.
Tsja time flies. Lang geleden dat we met z’n allen in Imst waren. Tegenwoordig is het geen boerendorp meer maar een stad met een regiofunctie die er voor zorgt dat vooral de hoofdwegen stikdruk zijn…
Europarcs…. Ook in Oostenrijk zijn ze dus al bezig om prachtige campings te verbouwen tot zielloze bungalowbegraafplaatsen. Dáár zouden ze ”s een goeie rem op moeten zetten.
Tsja, de ver-europarcing houdt maar aan🙄