Vandaag pakken we onze boedel weer vlotjes in. Dat kunstje kunnen we zo langzamerhand met de ogen dicht. Voor het hele ritueel ( inpakken, tent afbreken, ontbijten, tandjes poetsen en fietstassen opladen) hebben zo’n 1,5 uur nodig. En dat is het weer fietsen maar!

Vandaag zetten we koers richting het meest noordelijke gedeelte van onze tocht langs de Hanzesteden. Opnieuw volgen we hiervoor grotendeels de kustweg langs de Oostzee. Het strand is vanaf het fietspad nauwelijks zichtbaar want wordt bijna voortdurend afgeschermd door lage bossages. Op talloze plekken zijn echter doorgangen gemaakt naar het achterliggende strand. Elke doorgang heeft een nummer ter herkenning gekregen, en veel van die paden zijn bij de opgang voorzien van een eettentje, ijssalon en/of toiletgebouw. En die toiletgebouwtjes zijn zoals het de Duitsers betaamt, prima onderhouden. Hoe dichter je bij grotere plaatsen het strand opgaat, hoe drukker het er is. Maar meer verderop kun je jezelf bijna op een privéstrand wanen. 

Op het fietspad waar wij nu gebruik van maken is het vandaag een drukte van belang. Wandelaars en fietsers,allen op weg naar een dagje strand. We vermaken ons prima, bij het zomerse weer van vandaag is de kust een uitstekende plek om te verblijven.  Als de tocht vordert versmalt het land zich rondom ons en fietsen we een uitgestrekte landtong op. Hier verlaat de route tijdelijk de Oostzeekust. Het karakter van het landschap verandert hier sterk, we fietsen tussen uitgestrekte rietvelden door, met op de achtergrond het water van de Boden, een binnenzee. 

Uiteindelijk komen we weer terug bij de Oostzee, die we dan voorlopig voor het laatst zien. En bij zulk mooi weer kun je de verleiding niet weerstaan om zelf ook het strand op te gaan om een afscheidsduik te nemen. Dus huppetee: onze fietsen op slot, zwembroek aan en plons! Ook de lunch wordt op het strand genuttigd. Bij de fietsen teruggekomen volgt even een ingewikkelde omkleedscène waarna we het stalen ros ros weer kunnen bestijgen.

Het laatste deel van het pad dat we vandaag volgen voert langdurig door het bos. Dat betekent vooral dikke boomwortels en pittige kuilen ontwijken, iets waar we na een aantal kilometers wel wat genoeg van krijgen. We vinden het dan ook prima als de camping zich aandient. In tegenstelling tot gisteren is het hier aangenaam druk, maar met genoeg keuze voor een mooi plekje. En dat vinden we onder de bomen, lekker in de schaduw. Het feest maken we compleet met een hapje in het restaurant van de camping, alwaar de kok verdomd lekker staat te kokkerellen. 

Resteert nog te vertellen dat de campings langs de oostzeekust van verrassend hoog niveau zijn. Vele campings zijn wel erg groot en soms overvol, maar de voorzieningen zijn vaak nagelnieuw en prachtig aangelegd. Er wordt blijkbaar flink geïnvesteerd door de eigenaren. Eerlijk gezegd overtreft dat wel onze verwachtingen, omdat vele eerdere ervaringen in Duitsland op dat vlak nou niet altijd even daverend waren. We hebben in de loop der jaren heel wat verlepte kampeerplekken gezien met veel achterstallig onderhoud.

En nu is het avond. Het is al donker, het is best fris dus zo direct gaan we lekker onder de wol. Morgen door naar Stralsund!