We laten vandaag het toeristische Amboise achter ons en zetten de reis voort in de richting van een gehucht dat savonnières heet. Een vlek op de landkaart, die volgens onze informatie ook een camping binnen haar dorpsgrenzen heeft. De route ernaar toe loopt grotendeels langs rivier De Cher.

Afscheid van Amboise….

En da’s goed nieuws, want we zijn erachter gekomen dat we de Cher leuker vinden dan de Loire. Op de heenweg van de rondreis waren we al enthousiast over dit gebied, en ook langs de andere weg terug kan de rivier ons bekoren. Waarom? De Cher voelt intiemer aan; de rivier is minder breed dan de Loire en biedt veel om te bekijken. We fietsen door van die leuke Franse dorpjes, kijken naar de langzaam opdoemende heuvels en tokkelen over rustige weggetjes en dijkjes. Samen met het windstille zonnige weer is dit een heerlijke dag voor fietskampeerders.

Grotten en gangen

Onderweg bewonderen we menig prachtig landhuis, afgewisseld met wijngaarden en her en der een kasteel. Ook wordt er bij vrijwel elk huis weer volop gebruik gemaakt van de bergwand. We vertelden daar op de heenweg al iets over. De heuvels hier zijn in het verleden een belangrijke bron voor krijt- en tufsteen geweest. Wat resteert zijn ontelbare grotten en gangen, die tegenwoordig weer in gebruik worden genomen voor talloze doeleinden. Denk aan garages, opslagplaatsen maar ook complete woningen, sommige fantastisch mooi gelegen middenin een bergwand. 

Het is wat lastig om dit op de foto te laten zien, omdat het veel privébezit betreft dat achter woonhuizen ligt. dan is het niet wenselijk om zomaar bij iemand even de tuin in te hollen om dat vast te leggen. Daarom een foto met telelens van een afstandje gemaakt die een aardige indruk geeft van zo’n ‘holwoning’.

Erg leuk allemaal. We fietsen de kilometertjes moeiteloos weg en komen al tegen 14.00 uur aan bij onze camping. We kiezen een lekker beschut plekje uit, bouwen ons kamp op en verkassen naar het strandje achter de camping. Een strandje waar je alleen maar kunt zitten, want zwemmen is in de Cher niet toegestaan (net als in de Loire). En er is ook werkelijk geen Fransman die het toch doet. Het is ons een raadsel waarom dit niet is toegestaan. Beide rivieren zijn buitengewoon ondiep en er lijkt geen zware stroming te staan. We hebben op Internet gezocht naar een antwoord op deze vraag maar zijn er niet uitgekomen. In ieder geval helaas: Geen gebadder in de rivier. Maar langs de kant is het met een koel zuchtje wind onder de bomen prima uit te houden.

Wijn en muziek

Tegen vijven verplaatsen we ons naar een naastgelegen veld waar inmiddels tientallen Fransen met medeneming van eigen stoelen en koelboxen zijn samengekomen om te luisteren naar een muzikaal zangduo. Erg leuk, zo langs de rivier, met een lekker drankje in de hand naar aardige muziek luisteren.

Na afloop is er nog een klein dingetje. Wat gaan we vanavond eten? Savonnières is zo’n typisch Frans gehuchtje met een kerk, een bakker en een PMU- café ( waar je kunt gokken en goedkoop bier kunt krijgen). Dat was het wel zo’n beetje. Het enige restaurant blijkt donderdag pas weer open te gaan, daar heb je op woensdag niet zoveel aan. Na enig zoeken treffen we toch nog een supermarktje aan. Gelukkig.

Terug in de tijd

Nu is zo’n supermarktje in een dorpje altijd een avontuur op zich. Frankrijkkenners zullen dat weten. Zodra een dorpskruidenier de naam ‘epicerie’ draagt, dan kun je er vergif op innemen dat je in een tijdcapsule stapt die je deccenia terug in de tijd gaat brengen. In ons geval zeker zo’n 50 jaar terug. We stappen een donkere grot binnen ter grootte van een woonkamertje die volledig afgestampt staat met een bonte verzameling kruidenierswaren. De eigenaar is ver over zijn pensioendatum heen, net als een groot deel van zijn winkelvoorraad. Opletten geblazen dus, we kijken met argusogen naar de houdbaarheid van de koopwaar.  

Veel van de ‘slowsellers’ staan al zo lang op de plank dat de etiketten door spinrag en stof nog nauwelijks te lezen zijn. Om een beetje het beeld te schetsen hier een foto van enkele flessen wijn, zoals deze in de winkel staan……

Boven de deur aan de gevel van de zaak hangt een oude lichtbak van de SPAR winkelorganisatie. Wij vragen ons af of men er bij SPAR van op de hoogte is dat deze winkelier het logo gebruikt. We kunnen het ons niet echt voorstellen. Na enig zoek en puzzelwerk weten we voldoende bij elkaar te zoeken voor de avondmaaltijd. Bij de kassa volgt een afrekenprocedure waar geen touw aan vast te knopen valt aangezien geen enkel product is voorzien van een prijssticker. Op de camping wassen we alle gekochte waar nog eens extra goed en hebben al met al toch een goed avondprakje in elkaar geknutseld.

Oh ja, en vandaag passeerden we nog de grote stad Tours?

En dat was dat. Langzaam maar zeker komt het einddoel Saumur in beeld. Morgen nog een etappe, daarna karren we op vrijdag naar de auto toe en zit de rondttour er weer op!