Nog heel even, en we gaan – voor het eerst van ons leven- op de fiets Zwitserland bereiken. Best bijzonder! Natuurlijk zijn we wel eerder in dit prachtige Alpenland geweest, maar dat was nog met de auto en caravan, en ooit in een vorig leven met Interrail en de rugzak (héél veel jaren geleden). Maar van huis uit op de fiets naar die Schweiz, na, daß haben wir noch nie so gemacht!

Eerst maar even de etappe van vandaag wegwerken. We starten vanuit hotel Le Colbert in Colmar. Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt zijn we er weer helemaal klaar voor. Buiten gekomen voelt dat iets anders aan, want onder een staalblauwe hemel loopt de temperatuur al weer razendsnel op. Bij de eerste heuvels na Colmar is het gelijk raak: We baden letterlijk in het zweet. Zo lijkt de rit weer verdacht veel op die van gisteren. Landschappelijk prachtig, maar oh oh oh…. wat warm. De wegen die we fietsen bieden heel weinig schaduw dus toeren we vrijwel voortdurend in de volle zon.

Na het plaatsje Rouffach neemt de route een andere wending. De wijnvelden verdwijnen uit beeld, we rijden nu veel meer over het vlakke land. Best fijn, maar ook wel een beetje saai. Eindeloze maisvelden, soms wat bos, er valt verder niet veel te zien. Wel mooi zijn de imposante heuvels die in de verte een voorbode vormen van wat ons straks in Zwitserland te wachten staat. We halen nu een hogere snelheid en rijden de geplande kilometers vlotjes weg.

De oversteek naar Duitsland

We gaan vandaag aan het einde van onze dagetappe Frankrijk verlaten om de oversteek te maken naar Duitsland. De reden hiervoor is vrij simpel. In het Franse deel tot aan Bazel is geen fatsoenlijke camping meer te vinden, terwijl we via Internet wel een keurige Duitse camping in de buurt hebben gevonden. Zo kan het gebeuren dat we al tegen 13.30 uur Frankrijk achter ons laten en de Rijn bij het plaatsje Neuenburg am Rhein oversteken. Vanaf hier is het nog een handjevol kilometers naar campingpark Gugel. Wanneer we plakkend van het zweet bij de camping arriveren stuiten we gelijk op een in onze ogen onbegrijpelijke Zuid-Duitse traditie: De toegang tot de camping is tussen 12.00 en 14.00 uur gesloten. Pauze hè. Hoe bestaat het toch, wanneer je in een paar vakantieweken je volledige omzet als toeristische industrie binnen moet harken? Dan ga je toch niet dagelijks tijdens de 2 belangrijkste uren dicht?

We besluiten dan maar wat te gaan eten en melden ons alsnog om 14.00 uur bij de poort, samen met enkele andere mokkende kampeerders. Daarna is het leed snel geleden. We krijgen een plekje toegewezen op het tentjesveld van deze prachtige camping. Grappig detail: Uit de computer van de receptie komt onze naam tevoorschijn. Blijkbaar hebben wij hier in 2006 al eerder gekampeerd, samen met de kinderen. Opmerkelijk dat we geen van beiden de camping herkend hebben. Dat verandert overigens wel wanneer we het terrein zelf zien. Extra aantrekkelijk is het prachtige zwembad, waar we de rest van deze smoorhete dag verblijven. Zalig!

Leve de schnitzel!

’s Avonds maken we gebruik van de aanwezige Beachclub en het restaurant die deel uitmaken van dit complex. Jawohl: Het is uitgerekend vandaag tijd voor de culinaire schnitzelparade. Bofkonten die wij toch zijn ?. Morgen laten we Neuenburg am Rhein weer achter ons en rossen na een handvol kilometers Zwitserland binnen. We rekenen er op tot voorbij Bazel te komen. De route gaat vanaf deze drukke stad eerst richting de Bodensee, en daarna de Alpen over. Spannend!

[osm_map_v3 map_center=”47.7949,7.5564″ zoom=”14″ width=”100%” height=”450″ ]