We hebben het deze vakantie nog niet meegemaakt, maar nu wel: Een hele dag onophoudelijke regen. Van begin tot het eind. Nee, ik lieg…. Het was zegge en schrijven 3 minuten droog vandaag. En voor de rest alleen maar miezer en plens.

We wisten al op basis van de weerapp dat het vandaag geen groot feest zou worden. Maar zo veel vocht, nee, daar hadden we nou ook weer geen rekening mee gehouden. Het begint al bij het moment van opstaan. Uit voorzorg komen we al een half uurtje eerder uit bed om nog droog in te pakken, maar helaas. De miezer heeft ons al bereikt. Nat inpakken dus. Gelukkig is er een ontbijtservice op de camping, waardoor we onder een afdak gezeten een keurig verzorgd frühstuck kunnen gebruiken. Daarna op de fiets om… alweer bij het eerste dorpje te stoppen. Waar is René’s mobiel? Na enig denkwerk komen we erachter dat deze waarschijnlijk nog in de tent zal zitten. Maar die zit uiteraard al volledig ingepakt op de lastdrager. Kortom: midden in het dorpje pakken we de tent weer uit en vinden de telefoon weer terug. Beetje onhandig allemaal☹️ 

Blub blub

Daarna peddelen we verder en worden heeeeeeeel erg nat. Tot op de draad. Ons regenpak biedt geen weerstand tegen zoveel hemelwater. En dat terwijl er vandaag stevig geklommen moet worden. Volgens de auteur van de route is de rit die we vandaag wegrijden de zwaarste tot nu toe. En zo voelt het ook, ondanks onze trapondersteuning die we soms als extra duwtje in de rug aanzetten. De doorweekte heuvels rijden zwaar en er staat een flinke tegenwind. En door de laaghangende mist valt er qua omgeving en natuur ook minder te genieten. Dit is een werk-etappe, eentje die gewoon doorstaan moet worden.

Even pauzeren in een bushokje, zonder regen

Bij het dorpje Unterscheffach worden we bovendien getrakteerd op een onverwachte verrassing. De doorgaande weg is afgesloten, en er wordt nadrukkelijk gewaarschuwd dat dit ook voor fietsers geldt. Lekker is dat, we zitten in het dal van het riviertje Bühler, dus waar moeten we heen..? De omleiding verwijst ons naar een rete steile helling waar we tegenop mogen. En terwijl we dat doen breekt er een nog hardere bui los, terwijl de helling door enkele haarspeldbochten nog veel langer is dan we vanuit het dal konden zien. Uiteindelijk rijden we bijna 8 kilometer om, met hellingen tot maar liefst 9,1%. 

Blub blub (2)

Moe en doorweekt keren we terug op de hoofdroute en vervolgen onze weg naar Ellwangen, het einddoel van deze dag. We zijn blij met de hulp die onze Pendix motor op enkele delen van de route biedt. Zo’n extra zetje in de rug ondersteunt het moreel, zullen we maar zeggen. Tegen 15.00 uur zit de rit erop en zijn we blij wanneer we bij ons gasthof in Ellwangen arriveren. De eigenaar is vriendelijk en helpt ons de drijfnatte bagage naar onze kamer te brengen. Hier komen we – na een warme douche- weer een beetje bij van een doorweekte dag. 

Nadat het eindelijk een half uurtje droog is maken we nog een wandelingetje door het centrum van het stadje en eten daarna een hapje in het restaurant van ons hotel. En bij het schrijven van dit verhaal….. plenst het😩

En verder…

Morgen lijkt het grotendeels droog te blijven. We gokken erop onze nat ingepakte tent weer op te kunnen zetten op de camping in de plaats Dillingen, gelegen aan de Donau. Die plaats betekent ook dat we dan in Beieren zijn aangeland. Daarna nog 3 etappes, en we rijden Oostenrijk binnen. Hoe leuk is dat…?