Het is vandaag vroeg dag, want de zon brandt ons bijtijds het tentje uit. Geheel volgens de voorspellingen zien we een staalblauwe lucht. Oei, dat gaat zwaar fietsen worden….

Nadat we ons winkeltje weer geroutineerd ingepakt hebben stappen we op voor een lange etappe naar de volgende camping. Zoals eerder gezegd was er alleen nog een overnachtingsplekje te vinden op (te) grote afstand van onze huidige standplaats, en alleen te bereiken via een heel pittig parcours. Met de warmte die er voorspeld is zal dit niet heel makkelijk worden. 

Anyway: we stappen goedgemutst op de fiets en beginnen aan onze tocht. Maar al binnen de startplaats Bad Feilnbach gaat het mis….. Op een opengebroken weg probeert Petra uit voorzichtigheid voor de grof stenige ondergrond af te stappen maar verliest daarbij de macht over haar zwaarbeladen fiets. Ze klettert met de hele handel hard op op de stenen. Gelukkig beschermt de fietshelm haar hoofd voor eventuele nare gevolgen, maar minder goed ziet haar linkerhand eruit. Die doet gemeen pijn, blijkbaar heeft die de klap grotendeels opgevangen.

Te veel van het goede

René probeert eerste hulp met pleisters en tinctuur te verlenen, waarna we weer enigszins verder kunnen. Prompt volgt er een mega steile helling van ruim 2 kilometer. Petra fietst met de hulp van de Pendix motor nog wel tegen de heuvel op, maar René moet het in de brandende zon helemaal afleggen. Zwaar achter zijn adem nadert hij de top van de beklimming waarna hij direct de handdoek in de ring gooit. Gaat dit vandaag 65 km door op deze manier? Dank je feestelijk! We overleggen wat te doen en besluiten de trein te pakken. Vandaag is het te warm en te zwaar.

We rijden terug naar de grotere plaats Rosenheim en pakken daar de trein naar München. Daar zien we wel weer welke aansluiting we pakken. Terwijl we in de trein zitten wordt de hand van Petra steeds dikker en begint deze blauw te kleuren. Oei, dat lijkt niet goed te gaan. In München aangekomen nemen we het besluit om door te treinen naar Lindau. Inderdaad, het startpunt van onze route. Vanaf daar aangekomen kunnen we de auto ophalen en bedenken hoe we vakantie gaan voorzetten.

Steeds meer pijn

De reis naar Lindau duurt zo’n 2,5 uur, waarin Petra steeds meer te kennen geeft dat haar hand pijn doet. Daarom besluiten we na aankomst in Lindau om toch maar even het ziekenhuis op te zoeken. Na lang wachten in het hospitaal wordt Petra geholpen en is de uitkomst duidelijk: Haar linker duim is gebroken. Deze moet waarschijnlijk met een operatie hersteld worden. Doorfietsen is onmogelijk. Ofwel: einde van de fietsvakantie. 

En zo gaat onze Alpenreis als een nachtkaars uit.  Pas laat in de avond arriveren we bij ons hotel, dat door René in allerijl is geboekt. Eerst een nachtje slapen, daarna morgen in de auto en op weg naar huis. We hopen dat het ziekenhuis in Haarlem ons snel kan helpen, en dat we nog iets overhouden van 2,5 week resterende vakantie.

Voor nu stopt het verslag. Hopelijk volgend jaar weer een nieuwe editie!