Kwak…kwaaak…..kwaaak…?????Wat hoor ik toch…? Langzaam worden we wakker van, ja wat eigenlijk? In de voortent zien we onder het zeil door diverse snavels naar binnen wippen, op zoek naar eetbare zaken. En buiten de tent zien we een cordon van zo’n 30 eenden die druk bezig zijn onze tent te kraken. Never a dull moment wanneer je in een tentje bij de rivier kampeert. Tijd om op te staan!

Voor het eerst zien we vandaag een volledig bewolkte hemel. Dit wordt een andere dag dan alle voorgaande, ook als we Meteo France mogen geloven. Er wordt regen voorspeld, alhoewel we daar nu nog weinig van merken. We pakken onze spullen droog in en vertrekken omstreeks 09.30 uur bepakt en bezakt richting ons volgende reisdoel, de plaats Gray sur Saône. Hier kunnen we kamperen of, als we dat willen, een hotelletje scoren.

Karren langs de Saône

De fietstocht voert ons vandaag volledig vlak rijdend langs de Saône. Deze rivier is uitsluitend bevaarbaar voor plezierboten, vrachtvaart kom je niet tegen in deze ondiepe wateren. Een deel van de route komt ons vaag bekend voor, dit stuk hebben we ook 2 jaar geleden gefietst richting de Middellandse Zee. Niet vervelend maar ook niet erg spectaculair, zo kun je dit deel van de route het beste samenvatten. Tegen 12.00 uur slaat het weer echter om, we fietsen lijnrecht op een vervaarlijk rommelende inktzwarte lucht af. We proberen de bui eerst nog even af te wachten in een dorpskroeg “Chez Lisette”, waar -met afstand- de smerigste koffie van geheel Noord-Frankrijk wordt geschonken. Ook het toiletbezoek krijgt een speciale vermelding, deze tent moet gewoon binnenkort van overheidswege gesloten worden. Omdat de regenbui toch nog uitblijft besluiten we de kroeg maar achter ons te laten.

Nog geen 10 minuten later breekt de beer los. Midden op het platteland komt de plens met bakken naar beneden en barst het onweer goed los. We vluchten onder een bruggetje bij een sluis om de bui verder af te wachten. Na enige tijd komt de sluiswachter ons roepen: “Kom maar in mijn garage schuilen!”. We krijgen van de man een heerlijk kopje thee aangeboden, en al pratend biedt hij zelfs een hapje eten aan. Dat laatste slaan we vriendelijk af, het warme koppie thee doet al wonderen. Wat kom je op je fietsje onderweg toch aardige mensen tegen!

Schuilen onder de brug tegen de plens en het onweer

Jobstijding

Na enig wachten lijkt de bui niet op te houden. Dan toch maar fietsen, hopen op betere tijden. Maar die blijven uit. Het stortregent 40 kilometers lang, terwijl er ook regelmatig flinke onweersknallen boven ons hoofd weerklinken. Halverwege de tocht komen we een gesloten café tegen, hier komen we even bij op het overdekte terras. Daar gezeten worden we gebeld door Marc die de jobstijding doorgeeft dat Oma Tiny vanochtend met haar fiets gevallen is en een gecompliceerde botbreuk aan haar linkerpols heeft opgelopen. De ambulance heeft haar naar het ziekenhuis gebracht en nu is het verder afwachten wat er gaat gebeuren.

De rest van de tocht is vanzelfsprekend niet echt leuk meer. In de plenzende regen rijden we verder naar Gray, waar we gelukkig een hotelkamer hebben weten te boeken. Onderweg zijn onze gedachten vooral bij Tiny. Gaandeweg vernemen we via Whatsapp dat de doktoren de arm hebben weten te zetten en dat opereren voorlopig niet nodig is.

Even de natte zooi drogen…

Even drogen

In Gray aangekomen misbruiken we onze hotelkamer als een soort droogcentrale door een waslijn te spannen. De regenpakken hebben niet kunnen voorkomen dat we doorweekt zijn geraakt. Na een warme douche doen we een boodschapje bij de Intermarché. Daar wordt er vrolijk naar ons getoeterd door een passerende automobilist die de sluiswachter van eerder die dag blijkt te zijn 🙂

s’ Avonds eten we een pizza en zitten we nu nog wat op ons balkonnetje met uitzicht op de rivier. Morgen hopelijk een droge dag, zonder ongelukken!