Waar we gisteren al een beetje bang voor waren komt uit: bij het opstaan in de ochtend regent het. En niet zo’n beetje ook. Liever gezegd: het plenst.

René heeft op zijn telefoon een nieuwe weerapp geïnstalleerd, dit omdat Buienradar als Nederlandse app in het buitenland verstek laat gaan. En die app werkt verbazingwekkend goed en nauwkeurig. Daardoor wisten we gisteren al dat het rond 19.00 wat zou gaan regenen, hetgeen tot op de minuut nauwkeurig ook uitkwam. Ook wisten we dat het ‘s nachts zou gaan regenen, en tenslotte was het ons duidelijk dat die regen de volgende ochtend tot zeker 10.00 uur zou aanhouden.

Een natte boel

Stiekem hoop je dan dat de app toch een klein foutje heeft gemaakt en de buien in de ochtend er niet van komen. Helaas. Om 08.00 uur ‘ bij het wakker worden plenst het nog steeds dat het een feest is. En dat houdt inderdaad nog ruim 2 uur aan, precies in het tijdvak dat wij normaliter benutten om te ontbijten en in te pakken. Zin om op te staan krijg je dan niet echt. We rekken ons verblijf in bed tot 09.30 uur, daarna moeten we toch maar wat gaan doen. Inpakken op de vierkante centimeter. 

Valt er dan niets positief te melden? Jawel. Onze nieuwe tent houdt voortreffelijk stand in alle kletterbuien die het deze nacht te verduren krijgt. Geen spoortje van lekkage. En het is toch wel heel lekker dat we nu een klein stukje ‘voortent’ hebben waar we onze kont nog een beetje kunnen keren. Bij de vorige tunneltent was dat volstrekt onmogelijk, dus de ruimte die we er nu bij hebben voelt als pure winst! Het is diezelfde ruimte waarin we ons ontbijtje doen terwijl het hemelwater nog vrijelijk naar beneden valt. 

Na een hoop gepuzzel en gedoe zijn we pas tegen 11.00 uur helemaal ingepakt en klaar om weg te gaan, ruim later dan we normaliter gewend zijn. En dat terwijl we een rit van 75 kilometer voor de boeg hebben. Kortom: Gaan met die banaan!

Naar de volgende rivier

We fietsen het laatste deel van de route langs de Neckar. En dat is opnieuw een lekkere rit, doorgaans over rustige wegen en temidden van hoge heuvels en langs de rivier.  Die rivier blijven we volgen tot de plaats Bad Wimpfen, daarna nemen we afscheid van de Neckar en verleggen de route naar de volgende waterstroom. Die heet de Kocher, een rivier waar we eerlijk gezegd nog nooit van hadden gehoord. Maar wat een verborgen parel! We belanden voor een groot deel van de route op de Kochertalbahn, een fietspad dat op een voormalige spoorlijn is aangelegd. En dat betekent heeerlijk fietsen, want het pad is voorzien van prachtig asfalt en kent alleen maar heel geleidelijke dalingen en stijgingen. 

Daardoor hebben we genoeg tijd om rustig te genieten van het ene na het andere fraaie uitzicht. Het dal van de Kocher is veel breder dan die van de vorige rivieren en biedt daardoor meer uitzicht op de fraaie dorpjes en heuvels. Dit is genieten met een grote G, temeer de zon er bij is gekomen en een stevige wind ons vol in de rug een extra zetje geeft. Door deze genietkilometers arriveren we op ons eindpunt Kunzelsau voor we het weten. Hier wacht een eenvoudige camping bij een openluchtzwembad op ons. Alleen: Het bad is gesloten. En er is nergens iemand te vinden om ons binnen te laten. En bovendien ziet het veldje waar we dan waarschijnlijk mogen staan er nogal troosteloos en verlaten uit. We besluiten ter plekke door te fietsen naar de volgende camping, die dan wel weer 16 kilometer verderop ligt. Jammer dan!

Veel kilometers

Zo tokkelen we het laatste deel van de route weg en komen op een totaalafstand van 88 kilometer uit. Niet helemaal de bedoeling, zeker niet nadat we pas vanochtend laat op gang kwamen. Maar we hebben er geen spijt van, want de laatste camping is hartstikke netjes, gezellig bevolkt met andere fietsers en heel rustig gelegen aan de Kocher. Alles wat je hier hoort is het geruis van het water en het gekwetter van vogeltjes. Heerlijk!

Morgen gaat het -je raadt het al- wéér regenen. We gaan daarom vroeg opstaan en hebben een ontbijt op de camping geregeld. Waarschijnlijk wordt het een regenpak aan-uit dag (nieuw woord), daarom hebben we toch maar weer een hotel geboekt. We’ll see!