Het is vandaag ‘vroeg dag’. We willen een flinke sprint maken en Frankrijk zien te bereiken. Daarom zijn we nog voor 08.00 uur al aan het inpakken, en omstreeks 08.30 uur resteert alleen nog het ontbijt. Oh ja, we zijn nu nog in Luxemburg, dus bij de benzinepomp aan de overkant kun je misschien wel brood halen…? En ja hoor: Enkele momenten later komt Petra met kakelverse croissants en stokbrood terug. Litertje super of euro 95 d’r bij? ?

Zo kan het gebeuren dat we al om 09.30 uur gewassen en gestreken op het stalen ros zitten. Qua planning wilden we vandaag aanvankelijk tot het plaatsje Sierck Les Bains komen, net over de Franse grens. Maar omdat de omstandigheden heel gunstig zijn (vlakke rit, weinig wind, zonnig weer) komen we al omstreeks 11.30 uur bij deze plaats aan. Wel een beetje erg vroeg om nu al te stoppen. Daarom plakken we d’r gelijk maar de 2^e etappe achteraan naar Metz.  En zo kan het gebeuren dat we er onverwacht zomaar een rit van 100 kilometer uitgooien. Met een zere kont, wel te verstaan ?

Inhoudelijk valt er over de rit niet zo gek veel te melden. De route verloopt voor het grootste deel langs de Moezel. Lekker vlak, af en toe een talud om tegenaan te rijden, verder geen gekkigheid. Het is vandaag wel bloedje heet, de temperatuur loopt op tot zo’n 35 graden. De wind brengt verkoeling maar lijkt soms ook net een föhn. Tot aan de grensplaats Schengen is de route landschappelijk mooi met alle wijnvelden tegen de heuvels, daarna verandert dat snel. We passeren de Duits/Franse grens zonder enige kennisgeving. Daar gaat je selfie bij het grensbord! Daarom maar wat improviseren en een foto nemen bij het eerste ‘echt Franse’ object dat we tegenkomen:

Lelijk Frankrijk…..

Vanaf het eerste moment dat we in het Franse Lotharingen belanden is dat in een foeilelijk industriegebied. En daarna komt het tot aan Metz ook niet meer goed. De fietsroute is weliswaar keurig aangelegd en vrij liggend maar loopt geregeld langs- of onderdoor de “autoroute Du Soleil”, de superdrukke gateway naar het Zonnige Zuiden. Er zijn leukere plekken om te fietsen. De dorpjes waar we door fietsen stellen niet zoveel voor en ook de verpauperde industriële gebieden langs de route stemmen niet vrolijk. Meest opvallende object is de kerncentrale van Thionville, maar of je daar nou blij van wordt..?

Maar Metz is top!

Deze rit is dus gedeeltelijk een ‘moetje’. Het kan niet altijd feest zijn, zei mijn moeder al eens. Feest wordt het wel weer wanneer we Metz bereiken. Wat een leuke stad is dat toch! Tijdens onze vroegere caravanvakanties kwamen we hier al regelmatig en kampeerden -net als nu- op de stadscamping. Deze stad straalt al iets zuidelijks uit terwijl we nog maar net de grens over zijn. De prachtige kathedraal, de gezellige pleinen met talloze cafés. Op Place St. Jacques eten we een hapje bij een van de vele restaurants. ’s Avonds laat nog even zwieren rond de kerk, langs de Moezel en de terrassen: Dit is een nog steeds niet ontdekte parel langs de snelweg voor al die Nederlanders die alleen maar jachten naar de Ardeche of de Provence. Sssssssttt…. Niet verder vertellen hoor!