Nog een paar dagen en de fietsvakantie zit er weer op! We denken nog drie etappes te kunnen maken: Eén naar het Lago di Iseo, één naar het Gardameer en daarna de slotrit naar Verona. Eerst maar eens het ritje naar het intieme Iseomeer maken!

Het is vandaag zondag, en dat merken we wanneer we wegrijden bij ons hotel in Bergamo. Na een prima ontbijt in dit fijne hotel stappen we rond 09.30 uur op het stalen ros, en dan is het nog heerlijk rustig in deze grote stad. Zo kunnen we op ons gemakje de route zoeken en laten we na een minuut of 25 Bergamo achter ons.

We rijden over het vlakke land van de Povlakte. Als we naar het Noorden kijken zien we de bergen van de eerste Alpen in de verte, maar Zuidwaarts is het land volkomen vlak. En bevolkt. We rijden van het ene naar het andere dorpje, en zien ook veel industrie en bedrijvigheid in de omgeving. De dorpjes zijn weinig schilderachtig, maar wel leuk om doorheen te karren. Lome plaatsjes, de meeste Italianen die we onderweg zien zitten op de terrasjes van koffiehuizen en vieren de zondag met elkaar.

Op zoek naar een camping

De zon zit half verstopt achter een wazige bewolking, daardoor is de temperatuur aangenaam en kunnen we lekker door karren. Zo komen we al snel in de buurt van het Iseomeer. Dit meer nu ligt weer tegen de bergen aan waardoor met name de laatste kilometers landschappelijk weer heel leuk worden, los van het feit dat wij natuurlijk ook weer wat meer energie moeten leveren.

Eerste uitzicht op het prachtige Iseo meer

Bij het meer aangekomen belanden we ook weer in de toeristische sferen, alhoewel het allemaal wel wat sympathieker overkomt dan het ‘geweld’ rond het Comomeer. De dorpjes rond dit kleinere meer stralen nog een bepaalde gemoedelijkheid uit. Samen met het uitzicht op het staalblauwe meer en de achterliggende bergen voelt dat fijn aan.

Er is een keur aan campings rond het Iseomeer te vinden. Na er een aantal langs te zijn gefietst kiezen we er lukraak eentje uit met een zwembad. Nadat de eigenaresse een torenhoge prijs noemt voor een plekje wijst ze ons aan waar we mogen staan. De camping heeft de zelfde look-and-feel als in Menaggio: Hier gaan we niet blij van worden. Het terrein staat afgestampt met oude afgeleefde caravans, en de weg waar we over geleid worden heeft door de vele eigen bouwsels meer weg van een verlepte winkelstraat in een arm ontwikkelingsland. We besluiten door te fietsen en komen uiteindelijk terecht op camping Sassabanek, vlakbij het plaatsje Iseo. Deze grotere camping met vele nationaliteiten biedt precies wat we willen: Naast een levendig gebeuren is er ook een knus kampeerveldje voor tenten en een fijn zwembadencomplex.

Aan de noodmaaltijd

Vandaag hebben we sinds lange tijd weer eens zelf gekookt. Daarvoor hebben we gebruik gemaakt van een noodmaaltijd die we al sinds Haarlem meeslepen. Het meenemen van zo’n maaltijd hebben we onszelf aangeleerd sinds de eerste fietsvakantie naar St. Maries aan de Franse Zuidkust. In die vakantie hebben we onderweg een keer echt grote moeite gehad iets eetbaars op fietsafstand te vinden. Dit jaar hebben we de noodvoorziening (zo’n gevriesdroogde maaltijd, gekocht bij Soellaart) nog niet aangesproken, dus…. Laten we het nu dan maar eens doen. Samen met wat sla, eigen toevoegingen en een flesje wijn smaakt de rijst met curry nog vrij redelijk. Zo, is de fietstas weer een stukje leger geworden!

[osm_map_v3 map_center=”45.6670,10.0673″ zoom=”12″ width=”100%” height=”450″ tagged_type=”post” marker_name=”mic_black_pinother_02.png” map_border=”thin solid grey” tagged_color=”black”]